Op weg naar de supermarkt liepen manlief en ik langs het bekende buurtmuurtje.
‘Zeg, wordt het niet eens tijd voor een nieuwe buikfoto?’ riep hij enthousiast.
Vervolgens gooide hij de tassen met plastic en oud papier in het gras, toverde zijn camera tevoorschijn en knielde als een echte fotograaf om mij en mijn buik weer zo gunstig mogelijk op de gevoelige plaat te zetten. 31 weken alweer.
Nog 9 weken – punctuele moeder = punctueel kind? – en dan komt onze kleine pretletter. Ze groeit goed, eet goed (lees: midden in de nacht verga ik van de honger) en laat me stralen. Ze houdt me rustig – was wel nodig tijdens de verbouwing – en laat mij realiseren dat er niks belangrijkers is dan liefde. Ben zo benieuwd naar ons hummeltje.
Het is en blijft echt een wonder:..
© Tekstbureau Doppie 2018