Het lied van de liefde

Daar stonden we dan. In de regen.

Vreemden voor elkaar. Vervreemd van elkaar. Het was oppervlakkig. Koud. Gevoelloos.
De woorden die zinnen moesten maken, bleven steken in nietszeggende klankgroepen.
We waren uitgepraat. Voorgoed.

Hollandse hits.
Dat was slechts het enige wat ons voor altijd zou verbinden.

‘Weet je nog? De dancing. Met Tom Jones. En Nico Haak.’
‘Ja. En met Foxy Foxtrot en haar elastieken benen.’
‘Waar Annie je tassie eventjes zou vasthouden.’
‘En dokter Bernard? En Bonnie? Oh nee, die was buiten spelen.’
‘Het was een nacht, die je normaal alleen in films ziet.’
‘Zing eens een toontje lager oké?’
‘Ik moest het vaak even aan mijn moeder vragen trouwens.’
‘Sinds een dag of twee ben ik niets zonder jou .’
‘En nu wil ik graag één kopje koffie.’
‘Zeg me dat het niet zo is!’
‘Ik heb hier namelijk een brief voor mijn moeder.’
‘Hou me vast.’
‘Weet je, Manuela denkt niet zwart, denkt niet wit.’

Een bloedend hart.
Blauwe ruis.
We herkennen de stemmen van onze ruzies.

‘Maar waarom fluister ik jouw naam nog?’
‘Als de vrijgezel gaat slapen en alle sterren heeft gezien?’
‘Joh, ik verscheurde je foto, want ik had m’n twijfels over België.’
‘Je kreeg toen alle liefs uit Londen.’
‘Maar vanavond heb ik hoofdpijn.’
‘Vuile huichelaar!’
‘Je was zo belle als Hélène.’

Paniekerig tegen een passant: ‘Kom van dat dak af!’ Tegen de ander: ‘Ik waarschuw niet meer!’
Onnavolgbaar. Een verkapt dreigement.
Flarden teksten van een troubadour.
 
‘Huilen is voor jou te laat.’
‘Ik wilde naar Mexico ’t land van al mijn dromen.’
‘Ach, het was aan de Costa del Sol (tingelingeling), waar je loog tegen mij alsof ik een kind was.’ 
‘Hij was maar een clown, die kleine jodeljongen in de malle molen van het leven.’
‘Spiegelbeeld vertel eens even…’
‘Had je die rozen nou nog naar Sandra gebracht?’
‘Mag ik dan bij jou?’

Malle Babbe, Mijn Opa en Bella Beer.
Allemaal waren ze getuigen van onze haat- en liefdesgeschiedenis
Een conversatie van niks. Het ene oor in, het andere oor uit.
We luisterden nauwelijks naar elkaar. Praatten langs elkaar heen. Dwars door elkaar heen.
Het begin van het einde.
Langs het tuinpad van mijn vader.

‘En we gingen op vakantie met het geld van ome Jan, weet je dat nog?’
‘Haar naam was Keetje Tippel en de duiven op de dam speelden met Sjakie van de hoek.’
‘Ben zo blij dat ik je niet vergeten ben.’
‘Het is niet zo dat je naar huis hoeft vannacht.’
‘Ach, de meeste dromen zijn toch bedrog.’
‘Kon ik maar even bij je zijn daar in het kleine café aan de haven.’
‘Ik lijk steeds meer op jou.’

Geforceerd hielden we de schijn op met de glimlach van een kind.
Het was tijd, de hoogste tijd.
We bedankten elkaar bijna nog voor al die gezelligheid.
 
‘Het was geen leuke visite een huis vol visite.’
‘Gooi toch je schoonmoeder uit het raam en de ijskast erachteraan.’
‘Ik geef het toe, ik ben een beetje verliefd op zuster Ursula.’
‘Je kreeg een heel apart gevoel van binnen, nietwaar?’
‘Ik zing bid lach werk en bewonder en hoop dat je de hele nacht met me danst.’
‘Hoog Sammy, kijk toch eens omhoog…’
‘Mooi was die tijd hè?’
‘Het is de waarheid.’

We stevenen samen af op onze muzikale apotheose.
Pianissimo. Forte.
Alle slotakkoorden zijn bereikt.

‘Ik ben de sleutel, jij het slot.’
‘Samen zijn is samen lachen, samen huilen.’
‘Luister, als de morgen is gekomen…’
‘Maak me gek!’
‘Blauw blauw blauw!’
‘Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen!’ 
‘Ik vlieg met jou naar de regenboog!
‘Vandaag is rood…de kleur van jouw lippen.’ 
‘Was er nog iets met een wit licht? ‘
‘Mag het licht uit?’

En het licht ging daadwerkelijk uit.
Bij ons allebei.

Deze laatste verwoede poging om toenadering tot elkaar te zoeken was mislukt.
Daar stonden we dan. In de regen. Nog steeds.
Nu pas waren we uitgepraat.
Uitgezongen.
Voorgoed.

In de verte hoorden we enkel nog de intercity.
Kedeng kedeng.

© Tekstbureau Doppie & En Dan Blog Wat 2015
– een sprankelende samenwerking ontstaan op Twitter

PS Als jij alle titels + artiesten weet, kun je eeuwige roem winnen! En een VIP-arrangement op de Vinex karaokeavond.
Mail de goede antwoorden door naar: naomi@tekstbureaudoppie.nl – succes!