Ganzenbord

Doppie zit wel eens in de put.

Als het schrijven even niet lukt. Of als het even teveel wordt. En dan kan het best wel even duren voordat ik eruit ben geklommen. Soms kan ik net als in het doolhof de weg niet meer vinden of ben ik genoodzaakt een paar stapjes terug te doen. Om vervolgens weer met grote sprongen vooruit te gaan. En heel soms bevind ik me zelfs achter tralies, omdat ik opgesloten zit. Me opgesloten voel. Het even niet meer weet.
Terwijl de rest van de wereld snatert en kwaakt, trek ik me even terug. Blijf ik wachten totdat ik word gered. En zet ik alles op alles om als eerste te finishen.

Niks zo menselijks als een oerdegelijk potje ganzenbord.

© Tekstbureau Doppie 2016