Superdoppie

Nee, dit wordt geen hysterisch verhaal over een juf die snoepkrijtjes eet terwijl ze voorleest….maar even een persoonlijk berichtje.

De afgelopen weken waren een regelrechte rollercoaster. De lancering van mijn columns voor een landelijke krant, heel veel reacties, veel prachtkansen, sprankelende schrijfopdrachten, de start van het schooljaar, bijzondere ontmoetingen, te gekke to do’s, en heul veul gezelligheid. Zoals hockey, yoga, eetdates, borrels, Piet Roberto, familie, vrienden, afspraken, en meetings.
Het was ook een periode met externe verdrietige zaken. Van het kaliber ’toch een grotere impact dan ik dacht’. Pfff…

Tijd voor balans.
Even op adem moet komen. Een kleine pas op de plaats. En ondanks dat ik alles leuk vind en graag uitdagingen aan ga, moet ik keuzes maken en prioriteiten stellen. En dat ga ik dus ook doen.

De komende tijd hangt Superdoppie haar knalroze cape even aan de kapstok en wil ze zich iets vaker op de bank nestelen met een kopje thee of een goed boek. Dan wil ze even helemaal niks. Dan wil ze haar hoogsensitieve zelf de kans geven al die prikkels van de afgelopen tijd te verwerken. Daarbij wil ik wat minder hoeven te haasten en te vliegen als Superdoppie voorheen deed. En wat meer tijd overhouden voor spontane acties.
Even wat meer me-time op de planning.

Me-time betekent ook met pijn in het schrijfhart ‘nee’ zeggen en dat betekent
dat ik pas in 2018 weer (grote) schrijfopdrachten van nieuwe enthousiaste opdrachtgevers aanneem. De schrijfafspraken die ik heb staan, maak ik natuurlijk met liefde en plezier af. Maar de focus ligt de komende tijd op de columns, de onderwijscontent, het lesgeven en bovenal op mezelf.

En dat gaat helemaal goed komen!

© Tekstbureau Doppie 2017