De blije doos

Toen ik deze selfie aan Robpie liet zien, moest hij zo hard lachen.

Ik dacht meteen dat er spinazie ofzo tussen mijn tanden zat of dat ik superscheel de camera inkeek.

Maar nee. Het was het onderschrift.

En daar moet ik nu ook wel om lachen. Want ik straal niet de hele tijd uit dat ik een blije doos ben, diep van binnen ben ik dat wel.
Ik ben wat gereserveerder, neem mezelf in bescherming en sta nog niet te trappelen om allerlei babydumpstores in te gaan, maar dat komt nog wel. Echt. Hoop ik althans.

Volgende week de 20-weken-echo. Dan zit de helft er alweer op.
Zal ik dan van een gematigde blije doos in een uitbundige blije doos veranderen? Ik ben benieuwd…

© Tekstbureau Doppie 2018