Babyblues

Van de week liepen manlief en ik na het eten een rondje door onze wijk.

Even de Cornetto-cravings eraf trainen. Opeens word ik gemaand te stoppen. Ik schrik en vraag wat er is. ‘Kijk eens naar links,’ is het antwoord.

Dat deed ik braaf. En wat ik toen zag, moest even op de gevoelige plaat worden vastgelegd. Mijn buik begint te groeien. En niet zo’n beetje ook.
Daar onder de bloesembomen zag ik mezelf voor het eerst echt als moeder-in-spe. Er groeit een wondertje in mijn buik – heel erg geliefd en heel erg welkom.

De rest van de wandeling zwegen we. Omdat we intens gelukkig zijn.
Totdat ik een kat met drie pootjes zag hinken en heel erg moest huilen.
Hormonen hè…

© Tekstbureau Doppie 2018