Zo. Twee weken minder online had een verdomd goede reden.
We waren namelijk lekker met vakantie. In het zonovergoten (nou ja niet helemaal) Zeeland. Waar de zoute zee een diepe zilte zucht slaakt. Wat een cadeautje om na een hectisch jaar weer even helemaal niks te hoeven en waar je lekker mag niksen. We zaten wederom op onze fijne minicamping (in een stacaravan met eigen sanitair ha ha want ho ho ik ga niet in een tent) en genoten volop van elkaar en de omgeving.
Onze dagen bestonden uit rustig wakker worden, lekker uitgebreid ontbijten met vers fruit uit de nagekeken boomgaard en afhankelijk van het weer naar het strand, een stadje, een kermis/pretparkje/kinderboerderij of lekker rundumhause. Boekje erbij en genieten maar. Verder veel ijsjes eten, lekker koken, lekker voor je laten koken en goed gezelschap van familie, vrienden, geiten, paarden en kippen. Heerlijk! Echt zo fijn!
Dank je wel lief Zeeland waar alles liefde is! Voor weer een memorabele vakantie. We’ll be back!
Werken na mijn verlof, vakantie naar Portugal, zomer in Zeeland, weekendjes weg, verdwalen en verwonderen.
Lezen en op de hoogte blijven, sprankelende samenwerkingen, kick-ass content creëren voor de leukste enthousiaste opdrachtgevers, columns schrijven, feestjes en partijen, gezelligheid met dierbaren, good food, bij Pauw aan tafel, knopen doorgehakt, fantastische aanbiedingen, bijzondere ontmoetingen, veel lachen maar ook tranen, glitters en flamingo’s, een nieuwe uitdaging, afscheid nemen, proosten, grenzen aangeven, liefde geven en liefde krijgen, in- en uitpakken, en bovenal genieten van een steeds groter worden pretletter.
Mijn jaaroverzicht is niet samen te vatten in een aantal woorden. Het is te veel om op te noemen, maar 2019 was een fabulous jaar. En 2020 wordt net zo!
Lieve allemaal, een spectaculair uiteinde toegewenst en veel hartjes voor het nieuwe jaar!
Roos die 1 jaar werd, een superfijne vakantie aan de Zeeuwse kust, good food, een stapel boeken die ik in no time uit heb gelezen, stralend weer, gezelligheid met familie en vrienden, shopexpedities, gewoon lekker niksen, een aantal sprankelende schrijfopdrachten en als afsluiting een mooi festival met the one and only DJ Paul Elstak.
Het batterijtje is opgeladen. De zomervakantie is voorbij. Met een gebruind hoofd vol geweldige herinneringen ben ik vanaf morgen weer juf.
Wat was ik blij dat ik daar was tijdens mijn vakantie!
De zoute zee die diepe zilte zuchten slaakte. De zon die volop scheen, het omarmen van de wind. Later als ik groter ben wil ik zeker nog eens terug. Want daar was ik veilig! Alles is liefde. Alle liefs uit Zeeland!
Geen bluf. We hadden echt een heerlijke vakantie: lezen, fietsen, slenteren door mooie stadjes, goed eten, de pretletter alsmaar zien groeien, genieten, pluktuinen leegeten, kermissen afstruinen, shoppen en niks doen.
Vakantie in eigen land. Doppie op een camping – amai wel in een huisje – daar zou Bløf eens een liedje over moeten schrijven!
Juf, deze plaat wil jij vast hebben!’ En of ik die wil! Na vandaag nog maar twee lesdagen en dan heeft deze juf vakantie.
Het was een kort en intens schooljaar voor mij; het was namelijk het jaar van Roos. Mijn Roos. Onze prachtige, vrolijke, lieve, goed groeiende en bloeiende Roos. Het was switchen en schakelen, ballen in de lucht houden, leren, groeien, loslaten en keuzes maken.
Een jaar waarin ik besefte wat nu echt belangrijk is. 🌹❤️ Het jaar van ROOS was een geweldig jaar. Doe mij er maar nog zo eentje!
Dit weekend ging ik even terug in de tijd. Terug naar de tijd van puberende hockeytoernooien.
Gewapend met tenten (die had ik als anti-kampeerder niet), luchtbedden (ook die moest ik lenen), hockey-equipement (had ik gelukkig wel) en een rolkoffer vol foutfits en gadgets (drie keer raden wie er hoofd ornamenten was) toog een gedegen selectie van het Fletiomare donderdagtrimteam vrijdagmiddag richting het hete Valkenswaard voor een knorrend stickfestijn.
De leeftijd was dit jaar 18+ (dit itt voorgaande edities), het bier ietwat beschuimd en hitte ondraaglijk. Gelukkig maakten het eten, de muziek, het sanitair (heel belangrijk punt) en de sfeer (goede gesprekken, slechte grappen, nog slechtere moves, frikadellen speciaal, waterballonnen, smurfenlolly’s, lichtgevende schmink, trillende varkens, oude bekenden, mensen betrappen, etc.) een hoop goed.
Van slapen kwam weinig terecht; ik werd ‘mevrouw’ genoemd en ik haat slapen in een tent. Dat er iemand in de nabijheid hard snurkte, iemand vijf tenten verderop de halve nacht kotste, iemand stond te zeiken in de tegenoverliggende bosjes én dat er twee iemanden met hun dronken harses tot het vroege ochtendgloren Kinderen voor Kinderen-liedjes zongen, zorgden ervoor dat ik in totaal slechts anderhalf mijn ogen heb dicht kunnen doen. Leuke bijkomstigheid: ik ben nu bevriend met alle beveiligers door mijn nachtelijke wandelingen. Na een tropische zaterdag keerde ik weer huiswaarts. Ik heb het heerlijk gehad. Altijd stoppen op het hoogtepunt (lees: 35 graden). Het was goed zo.
Gisteravond sliep ik eerder dan de pretletter en zit ik nu deels fris, deels brakkig achter de typemachine om deadlines te tackelen.
Hockeytoernooien; wie is er niet groot mee geworden. Maar no way dat Roos daar later naartoe mag
Zes jaar geleden spoedden wij ons in allerijl naar het gemeentehuis voor een superromantisch snel baliehuwelijk.
Onderweg stopten we nog bij de Zeeman voor een onderrokje voor onder mijn witte kleedje. Na een nummertje te hebben getrokken op het stadskantoor konden we naar binnen en binnen tien minuten stonden we weer buiten. Het was best hilarisch, maar toch voelde ik me een beetje verdrietig. Was dit het nou?
Daarom was het een complete verrassing dat mijn toenmalige groep 3 (die trouwens na de zomervakantie alweer naar de tweede klas van de middelbare school gaat) bij het gemeentelijk bordes stond en ons met bloemen, applaus en gezand en confetti toejuichten! Wat een liefde!
De buurtbewoners genoten met volle teugen van dit vrolijke schouwspel en waren net als mijn lieve leerlingen getuigen van de surprise ceremonie die volgde. Mijn adjunct trouwde ons namelijk nogmaals en maakte daar later haar beroep van (CC Ceremoniespreker Lucky Match).
Die dag op 26 juni 2013 vierden we met onze dierbare familie, vrienden en collega’s een klein feestje om het ruim tien maanden later nog eens knallend en fout over te doen.
Vandaag is het precies 6 jaar geleden dat ik volmondig ‘ja’ heb gezegd tegen de slechtgenoot. En dat vieren we met onze pretletter! Want alles is liefde.
Zo’n vijftien jaar geleden dartelde ik op donderdag-, vrijdag- en zaterdagavond rond in het koninklijke Beatrixtheater.
Ik fungeerde als shopdame, gastvrouw, cateringmedewerker en zaalwacht. Ik verkocht boekjes, hing jassen op en begeleidde mensen naar hun plaats. En soms heel soms pakte ik fototoestellen af.
Één van mijn allerleukste bijbaantjes ooit; werken bij Mamma Mia. Een van mijn favo musicals. Met Simone Kleinsma, Jon van Eerd en Doris Baaten in de hoofdrol. Wat een feest!
Na het werk steevast borrelen, slechte studentenspelletjes spelen en met de hele ploeg op stap. Op de werkvloer bloeiden relaties op en ontstonden vriendschappen voor het leven. Net als Donna, Roos en Tanja.
Dat ik de show destijds 3000 keer heb gezien boeit me niks. Want dit Grieks/Zweedse blijspel was hysterisch.
En daarom ben ik reuze benieuwd naar deze versie. Ik kijk niet alleen, maar met een grote groep oud-collega’s en vrienden en de stelletjes die nog steeds samen zijn. En daarna gaan we borrelen en wie weet nog op stap. Want de studenten van toen zijn een (tikkeltje) ouder, hopelijk wijzer en niet meer zo flexibel als Pepper.
Na zo’n vijftien jaar werd het dus tijd voor een Mamma Mia-reünie.
Na een heerlijke vakantie in Portugal – wat hebben we genoten – weer back to business!
Gisteren een dagje voor de klas en vandaag lekker aan de schrijf; mijn column voor Trouw, social media content voor Juf & Meester Malmberg en webcontent voor Muziek Voor Ieder Kind!
Tussendoor nog foto’s bekijken en nagenieten!
Bom día!
Volgende week is Doppie een weekje dicht. Dan is het echt vakantie!
Traditie bij Doppie. Een boek uitzoeken in de Boekenweek.
En waar kan dat beter dan in de mooiste boekwinkel van Nederland? Waar de boeken als een soort religie tentoon zijn gesteld? Waar ze goddelijk op prachtig ingerichte tafels liggen? En waar ze gezegend zijn met zoveel bibliofielen?
Juist ja. En daarom scoorde ik mijn heilige drie-eenheid van een boek, het boekenweekessay en geschenk in boekhandel Dominicanen in Maastricht.
Dat er nog een flinke stapel ongelezen boeken op mijn nachtkastje ligt, deert me niet. Moeders gaat de komende tijd een poging wagen meer te lezen. Dan ben ik hopelijk voor Boekenweek 2020 klaar!