Ode aan de foute kersttrui

Je bent werkelijk spuuglelijk, met een karakter superzacht,
en dus perfect voor een extreem koude winternacht.

Je houdt me warm – soms krijg ik het bloedjeheet,
ik wil je stiekem ook in de zomer (aan)- zonder dat iemand dat weet.

Sneeuwpop, kerstman of rendier met licht,
ik schaam me ook voor je, wij zijn werkelijk geen gezicht.

Word gek van je kriebels, je kroelt en je prikt,
vreselijk benauwd alsof je haast stikt.

Het spel van aantrekken en afstoten is zojuist weer begonnen,
en koppig als je bent: je geeft je niet zomaar gewonnen.

Dus met gepaste trots en geforceerde lach,
toon ik je moedig aan familie en vrienden op Eerste Kerstdag.

Maar onze relatie houdt wederom geen stand,
en op Tweede Kerstdag doe ik je met veel pijn van de hand.

Want jij en ik samen – dat is als water en vuur,
een heuse haat-liefdeverhouding – van nog geen achtenveertig uur.

Onze werelden verschillen namelijk teveel van elkaar,
ik maak het dus weer uit, lieve foute Kersttrui en wel tot Kerstmis volgend jaar.

© Tekstbureau Doppie 2015