Wees gerust.
Dit is geen blog over de verleidelijke dansmoves van Uma Thurman, het gekonfijte kapsel van John Travolta of de alom bekende opmerking van Samuel L. Jackson over mayonaise en Nederlanders. Nee, nee. Dit is een schrijven over allesreinigende ergernissen. Een epistel over irritatiefactoren met een stofdoek. Een missive wat mannen in het huishouden betreft. En als jezelf de poetsskills van mevrouw Helderder hebt, dan is het één doffe ellende.
Pais en vree wordt afgewisseld met bloedvergieten, als manlief claimt het huishouden spik en span en met uiterste zorgvuldigheid te hebben gedaan. Nu heb ik een oog voor detail waar ze bij CSI jaloers op zouden moeten zijn, dus ik geloof er niks van en ga op onderzoek uit. Gewapend met een multipak aan schuursponsjes.
Bij het eerste plaats delict (woonkamer) is het raak. Ik hoef enkel een meubel aan de kant te schuiven en ik zie exact waar er is gestofzuigd, gedweild of geswifferd. Geswifferd ja, want de man anno 2014 houdt van gemak. Uiteraard maak ik daar melding van. De gezelligheidstemperatuur daalt onmiddellijk.
De sporen leiden naar de badkamer en daar zie ik iets gloren aan de horizon. Het oogt fruitig, het ruikt fris. Knap staaltje werk. Wat is dat toch eigenlijk met heren en een fles chloor? Maar vooruit, ik ben de beroerdste niet en complimenteer mijn echtgenoot met zijn verdienste. Het wordt gelukkig weer wat warmer, maar dat kan ook door de zeer dichte concentratie chlooratomen komen. Toch is dit slachtoffer nog niet klaar met haar schoonmaakdader en samen vervolgen we de weg naar de keuken. Daar heeft namelijk de apocalyps plaatsgevonden. Een poging tot obstructie van de rechtsgang mislukt jammerlijk en op grond van de volgende bewijzen kan ik arrestaties doen.
Hoe vaak heb ik immers nou niet gezegd dat je de bekende gele doekjes grondig dient uit te spoelen na gebruik? En na twee dagen te vervangen? Hoeveel maal heb ik het arsenaal aan bezems, vegers en blikken niet gedemonstreerd? En hoezo wordt er constant een spoor van kruimels en allerhande eettroep achtergelaten? Ik ben toch niet in Hans en Grietje aanbeland? Mijn weg naar huis heb ik allang teruggevonden en of de bewoners nog lang en gelukkig leven is nog maar de vraag.
Ergernissen ten top.
Maar het meeste, het meeste waar ik me aan erger is de pulp van mediterrane vruchten. Dagelijks word ik bij het ontbijt gruwelijk verwend met versgeperste jus d’orange, wat natuurlijk ontzettend lief is. Het opruimen echter blijft een discussiepunt. Aan de route van de sinaasappelpulp kan ik namelijk acuut zien waar mijn geliefde Piet is geweest. Het zit werkelijk waar overal. De keuken kleurt zowat oranje en het is nog lang geen WK. Wanneer ik rond vijven thuiskom, wens ik stiekem dat het spul verdwenen is. Maar niks is minder waar. Ik ben in een slechte pulpfilm beland. Mannen, allemaal hetzelfde??
Aan het eind van dit mysterie druk ik de lezer op het hart dat overdrijven een kunst is en het huishouden een wetenschap. Deze schoenmaker/schoonmaker blijft bij daarom haar leest en onderwijst zodoende graag in huishoudkunde. Kind kan de was doen. Met of zonder pulp.
© Tekstbureau Doppie 2014
