Eenzaam zwemt hij rond.
In het troebele water van de singel. Alert, wantrouwend en toch ook wel statig. De zwaan met de gebroken vleugel. Het is geen betoverde prinses, het is gewoon een ordinaire zwaan. Die ik elke ochtend als ik richting school wandel, tegenkom.
Meer zwanen tref ik niet. Geen zwarte, geen andere witte. Alleen deze.
In mijn hoofd zie ik een feestkasteel, een knappe prins en een nare tovenaar. Ik hoor muziek en voel het dansen. Maar in het echt tref ik stilte en verwondering.
Ik mijmer verder over het wel en wee van Odette en Siegfried, maar dan wordt het langzaam licht. Een nieuwe dag breekt aan.
De betovering is verbroken.
Maar morgen is er weer een dag.
© Tekstbureau Doppie 2016