Potverdikkie.
Ik ben die kou zo ontzettend beu. Het is maart dames en heren. Voorjaar, lentekriebels, nieuw leven…maar nee hoor. Ik kijk naar treurig bevroren krokusjes, luister naar het sneue getjilp van vogeltjes en vind mezelf behoorlijk zielig met de verwarming op standje tropisch en vier lagen kleding aan.
Ik verlang naar de zon, naar blije voetjes in het warme zand. Naar de azuurblauwe zee, naar langer licht en buiten tafelen. Ik wil lente, ik wil zomer. Ik wil buiten kunnen wandelen zonder dat die koude wind in mijn gezicht snijdt.
Volgens mij moet ik even geduld hebben. En geduld komt momenteel niet in mijn hormonsters-vocabulaire voor.
Maar gelukkig hebben we de foto’s nog. Krijg ik het toch nog een beetje warm.
© Tekstbureau Doppie 2018