Over die geweldige wandeling rondom het ‘kasteel’ recht tegenover onze school. En over dat buiten lesgeven en de geschiedenis tot leven brengen gewoon ‘supervet’ is!
Wat is het toch heerlijk om over mijn klas, leven als juf en onderwijs te schrijven!
© Tekstbureau Doppie 2017
Mijn lieve mentor en studiecoach van de deeltijdopleiding. Die geweldige Daphne van de Pabo, Marnix Academie.
Drie dinsdagen lang heeft zij groep 3 verblijd met haar aanwezigheid, kennis en kunde verblijd.
Ze heeft ons geleerd over het hart, de longen en het skelet. Vol enthousiasme nam ze mijn lieve leerlingen mee op reis door het menselijk lichaam. Ze heeft verteld over huizen en kastelen en speelde met plezier ‘Ben ik een aap?’
Gastlessen vind ik zo ontzettend waardevol!
Zo leuk trouwens om te zien hoe je docent van de opleiding zelf voor de klas staat. En hoe leuk is het, dat degene die mij 2 jaar lang heeft begeleid tijdens mijn studie, nu ziet hoe ik het voor de klas doe! Echt heel gaaf!
Dank je wel lieve Daphne; we gaan je missen maar hopen dat je snel nog een keertje langs komt!
© Tekstbureau Doppie 2017
Maar Doppie heeft ook breaking news als het gaat om de Goedheiligman en zijn helpende hand.
Want heb ik me toch een primeur.
Heb ik toch wat gaafs te melden.
Heb ik een aankondiging van ‘heb-ik-jou-daar’.
(tromgeroffel)
Mijn allerliefste Piet Roberto heeft besloten nog één keer – nu echt echt echt voor de allerlaatste keer – als Hoofdpiet te shinen op 5 december. Op school.
Is dat geen cadeautje?
Is dat niet zoeter dan zoet?
Alle pepernoten nog aan doe…wat ben ik dol op die gozer!
Dank lieve Rob – je maakt niet alleen al die kindertjes blij, maar ook de juf van groep 3. Love you!!
© Tekstbureau Doppie 2017
En helemaal te gek om dat in de les te gebruiken.
Mijn lieve leerlingen zijn nu ook dol op de grappige versjes van Koos Meinderts – favoriet is Kak zei de Ezel – en lezen ook al te graag mee met de versjes van dit leuke bundeltje: Er is iets aan de kip met je hand. Speciaal aanbevolen door de Kinderboekwinkel Utrecht.
Het geweldige aan dit boek is dat er na elk gedichtje een doe-, vertel- of tekenopdracht staat. Zo hebben we al een berenkoprol gemaakt en de oelewoelepietsplets getekend.
Spelen met woorden en letters; één groot feest!
© Tekstbureau Doppie 2017
Mijn lieftallige duo neemt de kids mee naar een echt kasteel en ik toonde onze lieve leerlingen vorige week de ruïnes van Kasteel Nijevelt.
Pal tegenover onze school. Ik vertelde over de donjon, de ridder die er woonde en de poeptoren waar hij gebruik van maakte.
Buiten geschiedenisles geven. Love my job!
© Tekstbureau Doppie 2017
Het is al bijna november en dat betekent dat de pepernotenbende binnenkort weer van start gaat. Knipper twee keer met je ogen en het is Kerst. Vakantie, Oud & Nieuw en voordat je het weet zijn we in 2018 aanbeland. Zo bizar.
De tijd gaat snel, heel erg snel. Vooral wanneer je heel veel plezier hebt!
© Tekstbureau Doppie 2017
Een vrolijke lieve tekst. Voor mij én voor juf Sabine en juf Marleen. Maar die krijgen er nog eentje op hun eigen bord #actsurprise
Deze lieve oud-leerlingen (groep 3 en groep 5) komen na schooltijd graag even bijkletsen en helpen mee met onder andere nakijken, opruimen, knutsels ophangen en traktaties opeten.
Zo bizar dat het clubje dat getuige was van mijn huwelijk(saanzoek) eind van het jaar van school af gaat. Echt. Heel. Bizar.
Ik ga ze ook heel erg missen!
Love my job.
© Tekstbureau Doppie 2017
De afgelopen weken waren een regelrechte rollercoaster. De lancering van mijn columns voor een landelijke krant, heel veel reacties, veel prachtkansen, sprankelende schrijfopdrachten, de start van het schooljaar, bijzondere ontmoetingen, te gekke to do’s, en heul veul gezelligheid. Zoals hockey, yoga, eetdates, borrels, Piet Roberto, familie, vrienden, afspraken, en meetings.
Het was ook een periode met externe verdrietige zaken. Van het kaliber ’toch een grotere impact dan ik dacht’. Pfff…
Tijd voor balans.
Even op adem moet komen. Een kleine pas op de plaats. En ondanks dat ik alles leuk vind en graag uitdagingen aan ga, moet ik keuzes maken en prioriteiten stellen. En dat ga ik dus ook doen.
De komende tijd hangt Superdoppie haar knalroze cape even aan de kapstok en wil ze zich iets vaker op de bank nestelen met een kopje thee of een goed boek. Dan wil ze even helemaal niks. Dan wil ze haar hoogsensitieve zelf de kans geven al die prikkels van de afgelopen tijd te verwerken. Daarbij wil ik wat minder hoeven te haasten en te vliegen als Superdoppie voorheen deed. En wat meer tijd overhouden voor spontane acties.
Even wat meer me-time op de planning.
Me-time betekent ook met pijn in het schrijfhart ‘nee’ zeggen en dat betekent
dat ik pas in 2018 weer (grote) schrijfopdrachten van nieuwe enthousiaste opdrachtgevers aanneem. De schrijfafspraken die ik heb staan, maak ik natuurlijk met liefde en plezier af. Maar de focus ligt de komende tijd op de columns, de onderwijscontent, het lesgeven en bovenal op mezelf.
En dat gaat helemaal goed komen!
© Tekstbureau Doppie 2017
En dat betekende groot feest in het pittoreske Veghel. Het betekende ook een trip down memory lane aangezien mijn oude klasje en ik in onderstaande foto werden getagd.
En zie hier, een enthousiaste groep 6. Ergens begin jaren negentig. De tijd van felgekleurde oversized truien, opzetkragen, grafische prints, Kinderen voor Kinderen, schrijven met een vulpen, werkstukken maken en spreekbeurten houden met hulp van die documentatie-informatieboekjes, en nog veel meer leuks.
Wij waren de B-groep. En na bij juf Sjannie, juf Monique of juf Annemiek in de kleutergroep te hebben gezeten, kwamen we in groep 3 samen. Daar kregen we les van die lieve juf Marianne, die ons leerde lezen en schrijven. In groep 4 hadden we meneer Adrie die fantastisch kon vertellen over zijn reizen naar Afrika. Meneer Roel in groep 5 die zijn koffie elke ochtend het raam uit mikte ‘omdat dat goed was voor de plantjes’ en zijn koffieschoteltjes kapot sloeg om de breuken uit te leggen. Meneer Mari in groep 6 die de dag startte met een anekdote over zijn dochters, ons stimuleerde creatief te zijn en graag liedjes met ons zong. Meneer Jan in groep 7 die de klas stil kreeg met dat ‘belachelijke’ belletje – maar zo krijg ik vandaag de dag de klas (naast de stiltespray) ook stil #kunjenagaan – en die ons leerde schaken. En dan meneer Henny in groep 8. Die erbij was met de Cito, het kamp, de musical, de bridgeavonturen (Niet goed geld terug – met voor mij een hysterische dubbelrol als braaf meisje overdag en ’s nachts een nachtclubzangeres). Waar we elke dag een zelfverzonnen zin klassikaal moesten ontleden. En waar we nog meer leerden out-of-the-box the denken. Wát een tijd.
De juffen en meesters van je basisschool vormen je. Leggen een basis voor je verdere loopbaan. Inspireren je en laten je talenten ontwikkelen. Laten je groeien en bloeien, maar laten je vooral jezelf zijn.
We zijn nu bijna 25 (!!) jaar verder. Groep 6b is allang niet meer. Geen hysterische kinderfeestjes, bowlingpartijen, kusjesdans en schrijven in vriendenboekjes meer. Maar gelukkig zijn we dankzij social media van de meeste klasgenoten op de hoogte van wat ze doen en wat ze bezighoudt.
Lieve B-groep, lieve Erik, Claudia, Ron, Maikel, Jeroen, Anton, John, Monique, Camile, Rogier, Valérie, Marijke, Melik, Ellen, Gabi, Moniek, Adri, Jarno, Bas, Janneke, Bryan, Eric, Marianne, Marieke, Greetje en Adil: we hebben gelachen, gehuild. Geknipt en geplakt. Geplaybackt en gedanst. Getikt en verstopt. Geknikkerd en gevoetbald. Gebouwd en gegraven. Gekleurd en geknutseld. Gekeken en geluisterd. Maar vooral elkaar in zijn of haar waarde gelaten.
Dank voor die memorabele basisschooltijd; ik vond het geweldig om bij jullie in de klas te zitten. Het was een feestje! En wellicht tijd voor een reünie?
© Tekstbureau Doppie 2017
Ik was hier met groep 3 proefjes aan het doen. Met de nadruk op proef. We probeerden verschillende smaken uit en de les was voer voor een nieuwe column. Daarover later dus meer.
Als ik naar de foto kijk, dan word ik heel erg blij. Kijk naar de betrokkenheid. De bevlogenheid en de verwondering bij mijn lieve leerlingen. Redenen waarom ik juf ben geworden.
Love being a teacher.
© Tekstbureau Doppie 2017