Paris

De lichtstad kleurde donker.

Zwart van woede, grijs van verdriet, dieprood van het bloed. Er werd voor even niet meer geschitterd. Niet meer gestraald. De joie de vivre is verdwenen. Plotsklaps. Ineens. Disparu. Nu branden er kleine lichtjes. Zwakke vlammetjes dansend in de schemer. Medeleven. Om te herdenken. Hopelijk om na te denken.

Ook ik sta stil en denk. Aan haar. Aan Parijs. Van wie ik houd. Ik denk aan hen. Aan onschuld. Aan dierbaren die moeten missen. Aan liefhebben.

Er komt een dag dat de stad weer zal baden in het licht. Waanzinnig fel zal fonkelen. Vol zal zijn met vrolijke kleuren. En vol met liefde. L’amour. Genoeg voor de hele wereld.

© Tekstbureau Doppie 2015