Of ik naar de boekpresentatie van Koos Meinderts‘ nieuwste kinderboek wilde komen.
Natuurlijk! Leuk! Gezellig! En zo toog Doppie afgelopen stormachtige zondagmiddag richting Utrecht om deze feestelijke gebeurtenis bij te wonen. Want zoals jullie misschien wel weten, ben ik groot fan van Koos. In 2 gym heb ik zelfs een spreekbeurt over hem en Harrie Jekkers gehouden. Mijn klas was verbaasd, mijn leraar Nederlands dolenthousiast. Resultaat: een dikke vette negen.
En die dikke vette negen geef ik ook aan Naar het Noorden.
“Net toen ik dacht: ik heb het me verbeeld, hoorde ik het weer, een langgerekte dierlijke schreeuw, als het kermen van een gewonde hond.”
BAM. De allereerste zin van Naar het Noorden greep mij onmiddellijk en het verhaal liet me niet meer los. In één adem heb ik het boek uitgelezen.
En toen ik het met een zucht dichtklapte, realiseerde ik me dat ik had gehuild. Om hoofdpersoon Jaap. Twaalf jaar oud.
Ik had stille tranen gelaten om een kind dat in de oorlog in één klap volwassen moest worden. Om een jongen met een katholieke achtergrond die bij een streng gereformeerd gezin terechtkomt. Om een zachtaardige stadse goedzak die zijn echte schoenen moest inruilen voor een paar stugge boerenklompen.
Maar ik denk dat ik nog net een paar druppels meer tranen heb moeten laten om Jaaps zus Nel. Die ook die erbarmelijke tocht naar net Noorden heeft afgelegd en die ook in één klap kind af was. Want ook haar zijn dingen overkomen waar we ons vandaag de dag geen voorstelling bij kunnen maken.
Jaap en Nel staan figuur voor die vele vele kinderen uit het Westen die in de verschrikkelijke hongerwinter van huis en haard, van broers en zusjes gescheiden werden om bij volslagen onbekende mensen in het Noorden van ons land aan te sterken. Goed te eten. Naar school te gaan. Weer kind te kunnen zijn.
Zoals je de kou op de botten voelt, zo voel je de oorlog en het verdriet in het boek. Met hier en daar gelukkig een luchtig briesje. Een kalme toon in een gedetailleerd drama. Alsof je vier hoofdstukken lang zelf één van die bleekneusjes bent.
Ik heb Jaap in mijn hart gesloten. Vanaf die allereerste zin.
Naar het Noorden. Een parel van een kinderboek dat je gelezen moet hebben. Een tip voor in de zak of onder de boom. Een must-read voor elke zevende of achtste groeper.
© Tekstbureau Doppie 2016
Over de boekpresentatie:
Ik zeg: goede muziek, mooie woorden, veel liefde, trotse gezichten, Koos die prachtig voorleest, Annette die prachtig tekent, Dorothé van Kinderboekwinkel Utrecht, Harrie Jekkers, Sjoerd Kuyper én Dolf Verroen. Met laatstgenoemde – ook één van mijn kinderboekhelden – heb ik een exclusief Doppie babbeltje gemaakt. Top middag!
En Koos? Die nodigt mij voor de volgende boekpresentatie weer uit. Uiteraard geef ik dan weer graag acte de présence!
