Boekbespreking
- Juf Naomi klapt uit de school
- Een (h)eerlijk onderwijsboek
- Naomi Smits
- Uitgeverij : PICA
- Eerste druk, februari 2021
- Aantal bladzijden : 134
- ISBN 978 949 320 9190
- https://bit.ly/3aRI7zb
- Prijs : 16,95 euro
Wat claimt de cover ?
In dit boek vertelt Naomi Smits over haar onderwijscarrière tot nu toe. Maar er is ook ruimte voor een serieuze ondertoon. Naomi observeert, stelt vragen en maakt zich druk om het imago van haar vak.
We krijgen aanbevelingen om de pabo te verbeteren. Ook de begeleiding van starters en werkdruk krijgen aandacht.
We krijgen een blik achter de schermen bij ResearchED en het Lerarencollectief.
Een rijk gevuld boek.
Over de schrijver(s) :
Naomi Smits deed de deeltijdpabo en staat voor de groep.
Tevens is (was) ze columniste voor Juf & Meester en Trouw.
Daarnaast is ze eigenaar van een tekstbureau.
Eerste indruk :
Wat een vrolijk uitgevoerd boekje. Naomi schrijft altijd toegankelijk. Er is altijd plaats voor een lach. En haar schrijfsels zijn kritischer dan de luchtige buitenkant (ook van dit boek) doet vermoeden.
De illustraties zijn van Mieske (mieske.nl)
Recensie :
Naomi gaat de pittige onderwerpen niet uit de weg:
– Hoe krijgen we meer meesters?
– Hoe verbeter je de pabo?
– Hoe begeleid je beginnende leerkrachten?
– Hoe ga je om met brutale ouders?
– Hoe ga je om met je duo?
– En bovenal; Hoe zorg je goed voor jezelf?
Ze gaat er soms met gestrekt been in, gesteund door mensen uit het veld. Ik heb zelf bij het hoofdstuk over verbetering van de pabo ook een duit in het zakje mogen doen.
En omdat het boek geschreven is middels de “sandwich formule” (het zwaardere werk afwisselen met luchtiger zaken) blijf je geboeid.
Naomi (en ondergetekende) pleit voor het professionaliseren van de pabo. “De pabo is een opleiding voor volwassenen, die een mooi, maar pittig beroep willen leren. Dit vraagt om een professionele opleiding.” Leg de lat derhalve hoog. Ze zet bij deze hoge lat vraagtekens.
Aanbeveling: “Docenten op de pabo moeten ook eens bij ervaren leerkrachten kijken. Zo zien ze de huidige ontwikkelingen in de praktijk.” Ik zeg ……. “welkom.”
Naomi doet ook een open sollicitatie . Ze wil best met de mensen van pabo hierover sparren. Ik geef hier nu op deze plaats aan graag mee te sparren.
Ook aan de stagebegeleider moeten duidelijker eisen worden gesteld. Naomi zet ze in tien geboden op een rijtje.
Daarvan neem ik het derde gebod ter harte:
“Gij zult durven loslaten. Je klas afgeven is moeilijk, maar ook voor jou erg goed.” Slik …. Okay.
Ook het hoofdstuk over werkdruk is verhelderend.
De link met professionaliteit is duidelijk aanwezig. Naomi wijst er terecht op dat het werk is … werk dat je met alle inzet doet. Maar het is geen roeping.
Je werk als roeping zien veroorzaakt altijd teleurstellingen en werkdruk. Ik noem dat altijd de botsing van de emotionele visie en de professionele visie.
En de kern ligt in de volgende drie letters: “NEE”. Durf nee te zeggen.
Op dezelfde verfrissende wijze schrijft de auteur over omgang met je duo (ook iets dat niet altijd vlot verloopt, maar ongezegd blijft), combineren van privé en werk.
En steeds weer met bergen tips en handreikingen. En soms gewoon is het gewoon lekker meemopperen.
Conclusie :
Laat je niet misleiden door de luchtige titel en speelse uitvoering. Het boekje is inderdaad op sommige momenten luchtig ….. maar op een aantal momenten schurend en confronterend, want zo herkenbaar. Naomi legt de vinger geregeld op de zere plek. Doet ze goed. Een boek om te lezen. In een ruk ……
’Wat een geweldige columns!’
