En?
Hebben jullie mij en mijn geliefde zien schitteren gisteravond in All You Need is Love? Hebben jullie Doppie gespot terwijl de liefdescam op de naaste buren en achterburen werd gericht? Hebben jullie iemand zien spartelen achter Dr. Love himself? Jep, that’s me. En eerlijk is eerlijk. Ik was stiekem toch best wel een beetje blij dat Roberto (what’s in a name) geen serenade had gebracht of mij de eeuwige liefde had verklaard. Je zit daar toch heel erg onrustig in het publiek. En daarbij, mijn meest romantische moment (het aanzoek, red.) heb ik blijkbaar allang gehad. And that’s it. More romance zit er geloof ik niet in. Enfin. Even over het programma. All You Need is Love laat je allesbehalve onberoerd. En dat al sinds de tijd dat je met verrekijkertjes op zoek ging naar een danspartner. Lang lang geleden dus. Ook ik zit te snuffen wanneer er een verkering van 50 jaar geleden om de hals van zijn ex vliegt. Ook ik pink een traantje weg wanneer een dochter die iets liefs voor haar moeder doet na een zware tijd. Ook tijdens de opnames. Lekker synchroon grienen met de rest van het veelal vrouwelijk publiek. Daar tegenover staat dat je anderhalf uur lang erg onrustig bent. Vooral als jij één van de weinigen bent met een man aan de zijde. Het moment dat die liefdesdrone boven je vliegt en de gelikte deurjongens Teddy en Alfonso met de microfoon op je aflopen, krijg je het echt Spaans benauwd. Het zal toch niet? Bon. Niet dus. De show is niet scripted. Alles is echt spontaan en dat zorgt voor hilarische momenten, en vaak een beetje boel gênant. Ongemakkelijk zelfs. Als een jas die niet lekker past. Al die liefdesongelukkigen die via een caravan een date hopen te regelen. Of nog erger door vriendinnen worden opgegeven (verbreek die vriendschap dus onmiddellijk mensen). Vaak gaat dat hartstikke goed, maar er zijn figuren bij die je echt instant een schop onder de kont zou willen verkopen. Zo lomp, onbehouwen. Echt heel beschamend. Het schaam…ehhh liefdesrood op de kaken. Maar dat is televisie lieve mensen. Sensatie. Akward. En daar houden we stiekem van. Jij toch ook?
Maar goed. Terug naar de kern. Het bijwonen van de opname was hartstikke leuk, vooral omdat ik de liefdesdans was ontsprongen. De goede en fijne gesprekken die ik naderhand met een paar Australiëgangers had, waren ontzettend waardevol en een optreden van plus borrelen met zanger James Morrison doe je ook niet iedere dag. Dus ik heb genoten. Zeker weten.
All You Need is Love en Love is All You Need. Ook als je negentig minuten zo alert als een sluipschutter bent. En ook als het een beetje boel ongemakkelijk is.
© Tekstbureau Doppie 2016
