Op schoolreis gaan met 24 x 4 stuiterballen is een groots en jaarlijks terugkerend event.
In de column voor Juf & Meester schreef ik er al een heel relaas over. En nu ook. Want gisteren mocht Doppie weer op pad. Richting een Romeins/pre-historisch park.
Om 08:30 uur was er al één en al opwinding te voelen en te ruiken in groep 5a. Mijn gezicht vertrok in standje Geer en Goor. Tijd voor afspraken, urineerkwesties en de laatste mededelingen. Om 08:50 uur zaten we in de bus – de wagenziekelijke kids verstandig voorin – en om 09:30 uur kwamen we aan op plaats van bestemming. Dolle boel. Mijn gezicht stond nog steeds op standje Geer en Goor.
Om een lang verhaal kort te maken even de flitsende highlights: het was een heerlijke dag met prutweer. Mijn lieve leerlingen hebben zich kostelijk vermaakt met Middeleeuwse praktijken, neolitisch boomstamvaren en een heus gladiatorengevecht. Degenen die denken dat leerkrachten lekker in het zonnetje zitten, hebben het mis. Want a) er was geen zonnestraal te bekennen en b) wij dienen de boel de hele dag in de gaten te houden. We plakken onder andere pleisters, bekijken zelfgemaakte kaarsen en helpen kinderen die in de sloot zijn gevallen aan nieuwe kleding. En bovendien doen we mee. Dat vinden die koters leuk.
Zo kreeg ik zelf na een potje stevig zwaardvechten en boogschieten een onvervalste Romeinse armmassage en leerde ik en passant dat je rechterhand voor belangrijke dingen is en je linkerhand voor je derrière te poetsen. Ik leerde ook dat als je op een bed ligt, minder snel dronken wordt – een zeer goede tip voor mij aldus mijn bijdehante leerling. Geer en Goor zouden dit net als ik om te gieren vinden.
En zo ging de dag voorbij. Op een eind kreeg ik nog even een huilend jongetje voor mijn neus zijn tas kwijt was. Nou, die zat gewoon op zijn rug. De vermoeidheid sloeg toe. Moge dat duidelijk zijn. En de Gerard Joling in mij kwam weer naar boven. Maar dat was meer omdat het ook nog eens ging regenen. Echt ‘graftakkenweer’ om Gordon te citeren. Gelukkig had ik mijn fuchsia regenjas aan. Dat een leerling uit groep 6 mij op een roze mormel vond lijken, deerde mij totaal niet. Ik moest er zelfs om lachen. Maar dat kwam vooral omdat hij zelf zeiknat was geregend.
Schoolreisje: voor de kinderen een topper, voor de juffen een soort van Romeins afzien. En ondanks de gladiatorenstrijd die ik als leerkracht op zo’n dag moet leveren, vind ik het stiekem toch wel heel erg leuk.
© Tekstbureau Doppie 2016