Al 9 jaar een paar

80s

Wie had dat ooit gedacht.

Doppie en Robpie. Al 9 jaar een paar. Elkaar ontmoet op het werk bij RTL. Eerst niks van elkaar willen weten. Oké, ik wilde niks van ‘die rare gozer met die achterlijke kleding’ weten. En toch gebeurde er iets. Een klik. Een vonk. En een semi-date, want we moesten toch allebei acte de présence geven op de verjaardag van een collega. En dat Rob die nacht zijn trein ’toevallig’ miste, leidde uiteindelijk tot dikke verkering, samenwonen, een huwelijk, een huis. Soms kan ik hem wel achter het behang plakken en krijgt hij mij in no time op de kast. Maar hij is wel degene die er altijd voor me is, mij onwijs laat lachen, mij troost, mij steunt – voornamelijk in al mijn doldwaze Doppiedingen, schoolse zaken en allerhande mooie en minder mooie projecten – en onvoorwaardelijk van me houdt. Gewoon om wie ik ben. En dat is heel fijn. Daarom wil ik even zeggen: Lieve Rob, alles is liefde. I love you!

© Tekstbureau Doppie 2016

Wedding party

Tekstbureau Doppie - wedding party

Eens in de zoveel tijd kom je cocktailjurkjes te kort.

Dan heeft het trouwvirus bij familie en vrienden toegeslagen en ben je elk weekend te gast in een kroeg, kasteel of strandtent met vaak dubieuze thema’s. Om te luisteren naar valszingende zussen en haperende alfabetjes van ome Piet en tante Riet, je te verstoppen voor aangeschoten broertjes van de bruidegom of grijp/dansgrage ooms, bitterballen te eten totdat je scheel ziet en Flügel of ander jeugdsentimentele drankjes te drinken totdat je tong verkleurt. Maar ook én vooral om te genieten van de prachtige ceremonie en de geloftes die het bruidspaar voor elkaar heeft geschreven, om te proosten op een lang en gelukkig leven én om dansen tot de blaren op je voeten zitten. Heerlijk! Doppie houdt wel van een wedding party.
En mijn regel is dan ook: voor elke trouwerij een andere outfit. Want in hetzelfde kleedje – glazen muiltjes mag je daarentegen wél recyclen – verschijnen kan echt niet. Zo had ik zelfs op mijn eigen bruiloft – uiteraard het meest toffe, sprankelende en foute feest ever – maar liefst drie jurken! Enfin. Voor de het komende huwelijksfeest van een lief vriendinnetje draag ik deze Rocking Ballerina rok van RAINE met gouden glitter peeptoes. Summer chic it is. Ik heb er zin in. Ook al in een volgende bruiloft…

 

© Tekstbureau Doppie 2016

Een tarwe/leren huwelijk

Tekstbureau Doppie - tarwe leren huwelijk
Vandaag is het exact drie jaar geleden dat Piet Roberto en ik snelsnelsnel aan de balie het ja-woord gaven.

Om vervolgens compleet verrast te worden door mijn lieve leerlingen van groep 3 (die na de zomervakantie alweer naar groep 7 gaan). Na een heerlijk lunch met de familie, volgde een receptie in ons huis – die op dat moment voor de helft was ingepakt met het oog op de verhuizing naar de Vinex – met veel tzatziki en prosecco. Daar proostten we op het foute huwelijksfeest dat op de planning stond en het getrouwde leven.  Het was een dag met een gouden randje! En daarom hef ik vandaag de bubbels om mijn allerliefste echtgenoot en proost ik op ons dynamische en liefdevolle tarwe/leren huwelijk! Santé!

© Tekstbureau Doppie 2016

Papa ik lijk – stiekem toch – steeds meer op jou

Tekstbureau Doppie - vaderdag
‘Ik heb dezelfde ogen en ik krijg jouw trekken om mijn mond’

Ondernemerschap, ambitieus en doorzettingsvermogen, rechtvaardigheid, humor. Dat ene rare oog. Zomaar een paar eigenschappen die ik van jou heb geërfd, pap. Vandaag is het Vaderdag en een mooi moment om te zeggen ‘Papa, ik lijk – stiekem toch – steeds meer op jou!’.


‘Jij hebt jouw idee, ik heb mijn idee’

Als ik aan jou denk, pap, denk ik aan studeren, hard werken en dingen van een andere kant bekijken. Vooral dat laatste. En dat kon wel eens botsen door onze sterke karakters. Of ons in moeilijke en verdrietige situaties doen verzeild raken. Ik denk ook aan liefde natuurlijk, maar dan op een geheel eigenzinnige wijze, precies zoals je bent.

Vroeger was jij driftig, vroeger was ik driftig maar we hebben onze rust gevonden’

Er zijn vele verhalen en anekdotes te vertellen, maar sommige dingen blijven je een leven lang bij. Als we vroeger ongehoorzaam waren, moesten wij verplicht op de bank zitten en naar jouw uitgebreide – ken je klassiekers – muziekcollectie luisteren. Rustig worden van de chansons van Boudewijn en Stef, nadenken over het leven met de lyrics van The Eagles en – wie kent ze niet – The Nits. Na het eten steevast uitdagende taal- en rekenspelletjes spelen om onze hersens te laten kraken. Fanatiek Trivianten. Discussiëren over maatschappelijke problemen. De horizon verbreden. Jezelf blijven ontwikkelen.

‘Vroeger kon je streng zijn, mijn god ik heb je soms gehaat!’

Een échte vader was je. Beschermend. In de puberteit en de jaren erna nog wel lagen we behoorlijk in de clinch. Jeetje pap, wat heb je het me soms moeilijk gemaakt. Alles werd een strijd. Uitgaan mocht ik niet. No way! Daar moest je niet aan denken. En daarom zat ik steevast – lekker gehaaid – in elke feestcommissie die er maar bestond. Dan moest ik wel gaan. Je bracht en haalde me altijd. Hoe laat het ook was. Je was ook een man van de klok, want je kon rustig twee uur te vroeg komen en dronk dan op je sloffen gezellig een biertje met mijn vrienden. Een grote ergernis toen, nu kan ik er om lachen en zeggen dat ik het toch wel prettig vond dat je altijd een oogje in het zeil hield.

‘Ik heb een goddeloos geloof, en ik hou van elke MAN en misschien ben ik geworden wat jij helemaal niet wou’

Met vriendjes was je heel stellig. Het was allemaal niks, maar je liet me gaan. Zelf op mijn bek gaan, was het advies. En dat gebeurde ook. Regelmatig. Totdat Rob voorbij kwam. Het feit dat hij voor Ajax is, is voor jou het enige minpuntje. Dat kon je nog wel veranderen – iets wat tot op heden nog niet is gelukt en wat ook niet zal gebeuren, aldus je schoonzoon.

‘En we zitten naast elkaar en we zeggen niet zoveel, voor alles wat jij doet heb ik hetzelfde ritueel’

Pap, je bent een man van veel doortastende daden, maar van weinig woorden. En als ik dan jouw vrienden of relaties spreek die zeggen: ‘Je vader is ongelooflijk trots op jou!’, dan weet ik dat het goed is.
Lieve papa, ik ben ook heel trots op jou! Love you.

‘Papa, ik lijk steeds meer op jou’

Fijne Vaderdag!

© Tekstbureau Doppie 2016

PS Laten we vandaag ook even denken aan degenen die hun vader moeten missen of die zelf graag vader (hadden) willen worden.

 

Dat is mijn wens

Tekstbureau Doppie - Dat is mijn wens
Een roodharige Disneyzeemeermin zong destijds over haar grootste wens:

mens worden en dus bij haar prinselijke geliefde te kunnen zijn. Het klonk heel simpel, maar dat was het niet. Toch bleef de sirene dromen, fingers crossen en hopen. En ja hoor, na strijd met zeeheksen en zeevaders is haar wens uitgekomen. *pinkt een traantje weg*

Het is heerlijk om wensen te hebben. Een Arabische prins met vliegend tapijt kreeg er drie van een blauw genie. Jij hebt misschien één grote wens of een paar kleintjes. Maar van dromen over de toekomst word je altijd zo happy als één van de zeven zingende dwergen. Lijstjes te maken waarop staat wat je allemaal nog wilt bereiken. Plannen maken wat je allemaal wilt doen. Routes uitstippelen van paden die je nog wilt bewandelen. Waar wil je nog naartoe? Wat wil je nog ontdekken, beleven, proeven, bewonderen? Voor jezelf of voor je sprankelende onderneming? Wat is jouw wens?

Woensdag = wensdag, dus neem een momentje voor jouw wens! Want als het Ariël, Ali en alle Disneykarakters lukt, lukt het jou ook om jouw wens in vervulling te laten gaan!


© Tekstbureau Doppie 2016

Moederdag

Tekstbureau Doppie - Moederdag
Mama, je bent de liefste van de hele wereld…

 Mama, je bent de liefste van de hele wereld…Heintje zong het al. En hij heeft gelijk, toch? Doppie wenst alle moeders, oma’s, mama’s-in-spe een sprankelende Moederdag toe. Verras en verwen la mamma: zij heeft je grootgebracht, geleerd te delen en lief te hebben en onvoorwaardelijk gesteund. Vandaar ook een foto van mij en mijn allerliefste van de hele wereld.Toch wil ik vandaag ook even stilstaan bij degenen voor wie Moederdag een niet feestelijke of misschien wel een zeer pijnlijke dag is. Ik denk dan aan hen die helaas hun lieve moeder moeten missen. En aan hen die niet zo’n innige band of weinig tot geen contact meer met hun moeder hebben. Tot slot gaan mijn gedachten ook uit naar alle vrouwen die tot groot verdriet zelf geen moeder hebben kunnen mogen worden of bij wie de kinderwens nog steeds niet is vervuld.

Van onze moeders hebben we geleerd lief te hebben en te delen. Laten we dus extra liefde geven aan degenen die het niet makkelijk zullen hebben. Een virtuele zoen, een appje of een dikke knuffel op papier. Laat ze weten dat je ook vandaag juist aan ze denkt. Ik weet zeker dat Moederdag daar ook voor is bedoeld. Echt.

 © Tekstbureau Doppie 2016

Kletskous

Tekstbureau Doppie - kletskous
Speciaal voor juffen die van kletsen, sokken en tropische roze gevederde vogels houden: de fabulous flamingo kletskous.

Helemaal hip voor de vakantie. Helemaal trendy voor een (fout) avondje uit. Helemaal leuk voor een bijbabbelborrel. En dan krijg je deze schatjes dan ook nog eens zomaar van een lieve leerlinge! Wat ik heel waardevol vind. Attent ook. Het geeft me een vrolijk zomers gevoel en volop inspiratie. En dat Piet Roberto gek wordt van al die flamingocadeautjes die ik op school regelmatig in mijn handen krijg gedrukt, neem ik dan ook maar voor lief.

© Tekstbureau Doppie 2016

Family business

Tekstbureau Doppie - Doppie en broertjes

Wist je dat Doppie twee broertjes heeft?

Respectievelijk twee en vijf jaar jonger, maar zeker momenteel in totaal drie koppen groter. De oudste zus op de kast krijgen was hun favoriete bezigheid in de jaren tachtig en negentig. Gelukkig zijn we ouder en wijzer – alhoewel ze me nog soms met veel plezier op een stuk meubilair weten te krijgen – en beseffen we maar al te goed dat we het ontzettend met elkaar hebben getroffen. Maurice – woonachtig op Curacao waar hij als piloot werkt – heeft ons getrouwd en Olger – met een flitsende carrière als managementtrainee in de sportwereld – was mijn getuige. De boys zijn mijn kleine broertjes niet meer. Ze zijn mijn broers. Doppiefans pur sang. Ze houden me scherp, jong en zorgen voor een boel inspiratie. En daar is Doppie heel erg blij mee!
© Tekstbureau Doppie 2016

Toen onze Dop een Doppie was…

Tekstbureau Doppie
Tekstbureau Doppie
Dikwijls krijg ik de vraag hoe mijn bedrijfje toch aan die sprankelende naam komt.

Enfin, ik zal het je vertellen.
Lang, lang geleden – in de tijd dat de Twix nog een Raider was en Doe Maar de hitlijsten bestormde – werd er op een snikhete zomerse julidag een wolk van een babymeisje geboren. De kersverse ouders waren intens gelukkig (dat de bevalling minder dan een uur duurde, speelde vast en zeker mee, red.) en lieten de hele wereld via de muisgrijze telefoon met draaischijf en krulsnoer weten dat hun dochter daar dan eindelijk was. De voltallige Indische familie van moeders zijde stond in no time aan het kraambed en bewonderde de nieuwste telg. De übertrotse opa hield zijn kleindochter voorzichtig vast en constateerde dat haar puntgave neusje precies op het dopje van een eikeltje leek.
En zo was de bijnaam Doppie geboren.
Als blije baby, donderjagende dreumes, puberende peuter, koddige kleuter, ijverige basisschoolleerlinge, dromerige cq. opstandige tiener, hockeyende en feestverslaafde studente, aan het werk in de winkel, het theater, bij de boeken of de televisie: hoe oud ik ook was en wat ik ook deed, mijn lieve grootvader bleef mij Doppie noemen. Ook bleef hij mij op het hart drukken dat ik moest onderwijzen en iets met mijn schrijftalent moest doen. Dat was destijds niet het toekomstbeeld wat ik voor ogen had. Maar opa hield voet bij stuk. Tot aan zijn dood in 2007.

Het lot bepaalde dat ik rond het overlijden van mijn grootvader Rob leerde kennen. Alsof het zo heeft moeten zijn.
Er brak een tijd aan van keuzes maken, je hart volgen en voor jezelf kiezen. Het was niet altijd even makkelijk, maar uiteindelijk vielen de puzzelstukjes in elkaar. Onderwijs en schrijven. Schrijven en onderwijs. Het is allebei echt mijn ding. Opa heeft gelijk gehad.

Toen ik – bijna twee jaar geleden – de stoute schoenen aantrok om naast mijn baan als stralende juf ook mijn droom als tekstschrijfster achterna te jagen, was het mijn moeder – een echt vaderskindje – die zei dat ik het Tekstbureau Doppie moest noemen.
En zo geschiedde.
Ik ben een eenmanszaak en – met ook mijn papa als bedrijfskundig adviseur – familiebedrijf in één! En daar ben ik heel erg trots op!

PS  Mag je mij zomaar Doppie noemen? Nee. Iets met privileges enzo. Opa mocht het, mijn mama mag het ook (die schrijft het steevast op de kaartjes die ze stuurt). Verder niemand. Oh, wacht mijn jongste broertje. Als hij sushi wil komen eten. Mijn lieftallige echtgenoot gebruikt het D-woord enkel wanneer ik iets rancuneus of impulsiefs heb gedaan 😉 Tot zover.

© Tekstbureau Doppie 2015-2016